06/2017
9-ти март. Тоа ти е исто каа “второ место“. Никој ни го памте, ни го лафе. Никој??? Е не е баш така. Еве за мене е “врежан датум“.
Средина на осумдесетите години од минатиот век. Во Кавадарци, Македонија, СФРЈ, ЖИВЕЕМЕ ние, децата, една безгрижна генерација. Дали имало проблеми, не памтам, тоа го осетиле нашите родители. Наши проблеми беа да фаниме место у ресторантот каде на еден телевизор гледаме филмови од “VHS“ касети (и квалитет) и да вечерта околу 7 – 8 саатот не испуштиме собранијата пред “Дечките“ и “Палма“. Тоа место, пред “Дечките“ и “Палма“, беше место каде сѐ се разбираше. Немаме ни мобилни, ни интернети, едноставно у 7 пред “Палма“ и собирај/дели информации – прави муабет!!!
Една таква вечер, на 9-ти март !!! (година не памтам 😉 ама мислам беше 1984), Пепи другарот ни поклони на сите другари по едно шише оригинално грчко УЗО !!! Таа вечер или ден одел за Валандово и некаде попат налетал на некоја “грчка сканија“ превртена до патот која носела УЗО, па да “помогне“ при расчистувањето го напнил “сто кецот“ колку собирал кутии.
И така таа вечер, јас си го испив моето шише, и после два дена неможе да се свестам. Сум пробувал јас и пред тоа ракии, та у подрумот секогаш имаше 500 – 600 литри, ама никоја не беше толку “благичка“ и миризлива… па подлажан од “мекото“ узо – дрепа. (после само знам, дека година и пол покасно, се возев со воз од Скопје за Ниготно и каа “намирисав“ узо у возот – пак си повратив…)
И така 9-ти март влезе во мојата историја како значаен датум.
Поминале после уште ногу 9-ти мартови, ама секој 9ти март се сеќавам на моето прво пианство, здраво.
И еве сега, 9-ти март 2017. Има препозиции да биде “втори“ 9-ти март.
Преди некоја година, имаме веќе и мобилни и интернет, а по еден разговор со Данијела разбрав дека имало и Фејсбук!!!
Па јас, како технички надарен 😉 , си викам ај да видам шо е тоа. И така полека полека почнав да го разбирам и употребувам фацебукот. На почетокот така само по некоја сликичка, некој збор шо работам за да после утврдам дека е инересен за комуникација.
Па со годините се зголемуваше бројот на “фејсбук приатели“, најголемиот дел од моите фотографии ги презентирав преку фејсбук, за да со времето и самиот приметам дека ногу време “губам“ на фацебукот.
Да, поголемиот дел од слободното време го поминувам пред компјутерот, а тука пак тоа се сведува на прегледување на фацебукот.
Имав јас покушаи да го намалам користењето, ама шо да правиш тогаш?
Да седам пред телевизорот и да гледам “супер ѕвезди“, “супер таленти“ или супер глупости???
Секој пат кога некој на тоа супер заебанциите ќе видам шо јавно се глупира пред милионска публика, се прашувам: “добро бре да а, виа нема ли, мајка, татко, комшија, приател, другар, нешто, некој кој ќе му каже дека не го бива за таа работа и да не се глупира?“
И така дојде момент кога и мене ми рекоа: “ти немаш ли друга работа, туку седиш на фејсбук и пишиш глупости“.
А бидејќи тоа беше кажано од човек шо го сакам и ценам, ме натера да размислам, (неколку моменти) и стварно утврдам, шо ми требе таа работа.
И ете, од 9-ти март 2017, фацебукот е оставен од мене. Нека некој друг пишува глупости таму, нека други таленти стават лајкови и такви работи.
Гого од 9-ти март 2017 ќе го користи интернетот како шо знаеше и пред чичко Цукерберг да ни влезе у ваквоата.
Моите “глупости“ може да ги читате тука.
Моите фотографии можете да ги прегледувате:
http://www.fotocommunity.de/user_photos/1314339
https://www.instagram.com/ristovski.ch/
https://www.flickr.com/photos/foto-gogo/
А пренос на слики шо мрдат:
https://www.youtube.com/user/kavadar66
https://www.youtube.com/user/makedoniumch
А за комуникација, како у времето пред фацебукот, преку телефон, СМС, Е/маил, пошта, …